دریا و آسمان

از مجموعه غــزلیات یک عشــق در صــد غـــزل

_______________________

 من و این خیال در سـر،که رَسَم به خاک کـویت 

تو چــه لحظه ایی بیـایی،بــِکــُشی به آرزویت؟

خجـلم ز سـجده هایی که نشسته اند بـرســر

که چـــرا نـکـرده ام ســر به فـدای حـُسن ِ رویت 

همـه عاشـقان راهت،سـر خویـش هدیـه دادند

مـن و ایـن سـپاهِ غفـلت چـه کـنیم روبـه رویت؟ 

تـن ِ خاک غفلتم شـد چـه سیه حـجاب و ماتم 

سحرم کجاست،شاهد،که نشسته گفتگویت؟ 

نفسی نشسته برگـم کـه سـروده حالِ شـبنم 

شبِ تیـــره بگـذرد گــر لبِ مـن رسـد بـه مویت

نظـــری بکن به راهت،دل خـود بــه آب شستم 

تـن ِ مـن بســـوز،امّــا،دل مـن بگـــیــر ســـویت

همــه عمـــر ِ خود بـپاشم،دل ِ قطره ام به پایت 

تو قبـــول کن که دریــا شده مستِ جستجویت  

نــرود ز چشـم ِ هوشـم تبِ آســمان ِ هستــی 

شـــده ام بـــخــار آبــی،لبِ آســـــــمان ِ گـویت 

بــِـرَهان مــــرا ز ســـاحل که امیـــــر خاک باشد 

چــو شــــود تـنم ز راهت،برســد دلــم سـبویت

______________________

مطلوبی (سخن سنج تبـــریزی)