پست های وبلاگ

 21 دی ماه 1391 بود. در خانه نشسته بودم و به سالروز تولدم -25 دی ماه- می اندیشیدم و اینکه 55 ساله می شوم ، ایضا بیت جهانگیر شیخ اجل سعدی شیرازی را زمزمه می کردم که فرموده :

که یکی از دوستان کرد دوران خدمتم که دوستدار شعر و ادبیات بود و هست  از «موچش» سنندج تماس گرفت و گفت:«فلانی!به شهر رفته بودم که شنیدم ماموستا آهون هم بارسفر بست و رفت...» گفتم:من ایشان را نمی شناسم ؛ ملا و روحانی بود؟ مفتی بود؟ ...زهرخندش در گوشم نشست و طلبگارانه گفت:چطور نمی شناسیش کوره؟ خوب هم می شناسیش ؛ شاهرخ اورامی را می گویم....همان که می گفتی درولایی بون  و تولایی سرودن رودست «گلشن کردستانی»بلند شده است....آه از نهادم برخاست و  پس از کمی نک و نالهای معمول بشری در چنین مواقعی ،با لحنی تاسفبار به او و جامعه ی هنری و فرهنگی اکراد تسلیت گفتم....

استاد «شاهرخ اورامی» یا به تعبیری «ماموستا آهون» شاعر - نویسنده و محقق برجسته ی کرد ایرانی بود که در 59 سالگی رخ در نقاب خاک کشید.

به ضرس قاطع می توانم گفت که «استاد شاهرخ» بزرگترین شاعر آیینی اهل سنت است و تنها شاعری است که در عصر ما مذهب شیعه ندارد اما بیشترین و بهترین شعرها را در مدح و منقبت ائمه ی شیعه سروده است.

«استاد شاهرخ» به جز کتابهای گردآوری شده ای چون «شعر شعرای اهل سنت در مورد اهل بیت» ، «تولای علی در فرهنگ کردهای اهل سنت جهان» ،«تولای حسین در ادب اهل تسنن» ، چند کتاب هم خود به رشته ی تحریر کشیده که عبارتند از:«شعاع مهر حسین» ،«یا رسول الله» ، «هنوز هم هستم» ، «تورا من دوست دارم» و «دیوان شعر کردی فاطمی و علوی».

مشهور است که استاد شاهرخ دوسه روز قبل از مرگ به علت عارضه ی قلبی ، آخرین بیت شعر زندگی اش را چنین سروده بود:

 

 

«ماموستا آهون» آن «آموزگار متین» نه تنها افتخار کردها که افتخار ایرانیان و بل همه ی جهانیان بود.

روح بلندش شاد و راهش پر رهرو باد.

حسن ختام را سوگسرودی حسینی و نینوایی از این شاعر فرهیخته ی کرد سنی مذهب قرار می دهم: