بسم الله الرحمن الرحیم
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا يَسْخَرْ قَوْمٌ مِنْ قَوْمٍ عَسَى أَنْ يَكُونُوا خَيْرًا مِنْهُمْ وَلَا نِسَاءٌ مِنْ نِسَاءٍ عَسَى أَنْ يَكُنَّ خَيْرًا مِنْهُنَّ وَلَا تَلْمِزُوا أَنْفُسَكُمْ وَلَا تَنَابَزُوا بِالْأَلْقَابِ بِئْسَ الِاسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الْإِيمَانِ وَمَنْ لَمْ يَتُبْ فَأُولَئِكَ هُمُ الظَّالِمُون
حجرات ١١
ای اهل ایمان! نباید گروهی گروه دیگر را مسخره کنند، شاید مسخره شده ها از مسخره کنندگان بهتر باشند، ونباید زنانی زنان دیگر را [مسخره کنند] شاید مسخره شده ها از مسخره کنندگان بهتر باشند، و از یکدیگر عیب جویی نکنید و با لقب های زشت و ناپسند یکدیگر را صدا نزنید؛ بد نشانه و علامتی است اینکه انسانی را پس از ایمان آوردنش به لقب زشت علامت گذاری کنند. و کسانی که [از این امور ناهنجار و زشت] توبه نکنند، خود ستمکارند.
⚠️ برخلاف نظر یکی از کاربران سایت که شعرای سپید سرا را در دونفر خلاصه کرده و بقیه را دعوت به مکیدن سماق کرده اند بنده در خود این سایت قلم هایی دیده ام که هنوز شناخته نشده اند اما آنقدر شاعر هستند که بدون نیاز به پنجره ی سبز مدور و تبلیغ های پوپولیستی تحسین مخاطب را فراهم کنند.
پس بهتر اینکه این کاربر در حالی که سماقش را مک میزند چرخی در اشعار سایت بزند بلکه برای سماقش کبابی هم گیر آورد.
و اما بعد
👈 در ادامه ی سلسله دروس راجع به شعر سپید در این جلسه فرجام گرایی در شعر سپید را آغاز میکنم
یکی از مباحث مهم در شعر شاعران که شعر سپید نیز از قاعده مستثنی نیست فرجام جهان و یا فرجام افعال است.
این مبحث به حدی مهم است که در روایت های مختلفی در اشعار موزون و همچنین غیر موزون نمود های فراوانی به چشم میخورد
قاعده ای است در نوشتار سپید که در علم امروز آن را
🔵End-to-end encryption🔵
یا رمزنگاری سراسری میگویند
در این قاعده با استفاده از نشانه های فیزیکی و حتی متافیزیکی با در نظر گرفتن فرجام سلسله کدهایی را به مخاطب نشان میدهد.
فرجام گرایی Eschatology باعث شده که در علوم ادبیات و اشعار شاخه ای به اسم ادبیات فرجامی (ادبیات آخرالزمانی) تشکیل شود که این ادبیات شهود آمیز و مکاشفه محور است
که در همگرایی ها و واگرایی ها در شعر اشاره به نابودی جهان و ظهور منجی و دجال و…..
میکند.
🔴 بسیاری از اشعار فرجامی متاثر از نگرش سیاسی شاعر است که در فکر تغییر نظام حاکم است
ژانر آپوکالیپسی در اشعار شاعرانی مانند
احمد شاملو، فروغ فرّخزاد، مهدی اخوان ثالث و سهراب سپهری نمود دارد و این شاعران توانسته اند با نگرش های متفاوت جهت گیری های مختلفی را در این زمینه اتخاد کنند.
از میان انبوهِ مولّفه ها و درون مایه های مرتبط با این ژانر ادبی, بررسی تطبیقیِ مضامینی چون مکاشفه و اندریافت شاعرانه, پیش گویی و هشدار, هزاره گرایی و پایانِ تاریخ, و خشونت زبانی از مهمترین المان هایی است که شاعران مورد استفاده قرار میدهند.
ادامه در پنجره ی سبز این صفحه |
#سید_هادی_محمدی