سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری


عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

اعضای آنلاین

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

دوشنبه 17 ارديبهشت 1403
  • روز اسناد ملي
28 شوال 1445
    Monday 6 May 2024
      به سکوی پرتاب شهرت و افتخار ،نجابت و اقتدار ... سایت ادبی شعرناب خوش آمدید مقدمتان گلباران🌹🌹

      دوشنبه ۱۷ ارديبهشت

      پست های وبلاگ

      شعرناب
      ⛔ عرفان های نوظهور چهار
      ارسال شده توسط

      سید هادی محمدی

       در تاریخ : شنبه ۶ آبان ۱۴۰۲ ۰۴:۵۳
      موضوع: آزاد | تعداد بازدید : ۳۷۶ | نظرات : ۰
       
       
       
      رهبر این فرقه برخلاف بسیارى از فرقه ‌هاى دیگرى که از هند برخاسته ‌اند اعتقاد به خدا دارد هرچند ظاهراً او را جسمى نورانى
      مى ‌شمارد که احتمالاً قابل مشاهده نیز هست ولى براى جلب پیروان بیشتر، همه ی مذاهب را هم ردیف و به تعبیر دیگر، قابل قبول
      مى ‌داند.
       
      نام اصلى او «موکو ندا لعل گوش» بود که بعدآ به یوگا ناندا مشهور شد. او در سال ١٨٩٣ در یکى از مناطق شمال شرقى هند به دنیا آمد و تا بیست و هفت سالگى در هند زندگى کرد. سپس در سال ١٩٢٠ مانند بسیارى دیگر از این‌گونه افراد به آمریکا که محیط مناسبى براى رشد این‌گونه فرقه ‌هاست رفت و در آن ‌جا ماندگار شد. پس از سى و دو سال زندگى در آمریکا سرانجام در سال ١٩۵٢ در
      لوس آنجلس پس از یک سخنرانى سکته کرد و از دنیا رفت.
       
      او تا پایان عمر، مجرد مى ‌زیست و در توجیه رفتار خود مى ‌گفت: انسان مجرد، به امور خداوند بیشتر مى ‌اندیشد و اینکه چگونه رضایت ‌مندى خداوند را به دست آورد ولى شخص متأهل بیشتر به امور دنیا مى ‌اندیشد و اینکه چگونه رضایت همسر خود را جلب کند.
       
      او درباره  ی خدا معتقد است که «خداوند، جان جانان جز سُرور ابدى چیزى نیست و تن او اشعه ‌هاى بیکران نور است؛ نیروى کیهانى که فعالانه هرگونه شکل و نیرو را حفظ
      مى ‌کند. با این حال، او ماوراى ارتعاش جهان ‌هاى پدیدارى (جهان موجود) است و در یک خلأ سرشار از سرور است».
       
      از این تعبیرات مبهم و نظیر آنها اجمالاً به دست مى ‌آید که او خدا را نورى مادى
      مى ‌داند و براى او جسم و جان قائل است.
       
      او مکاشفات متعدد و متنوعى درباره ی خود ادعا مى ‌کند و علم و دانش خود را مستند به آن مى ‌شمرد در حالى که بخش مهمى از گفته ‌ها و تعلیمات به ‌اصطلاح، معنوى او همان معنویت و عرفان مسیحیت است.
       
      او معتقد است که خدا داراى جلوه ‌هاى گوناگون است. یکى از آن جلوه‌ ها «مادر الهى» است. مادر الهى جنبه‌اى از ذات احدیت است که در نهاد مادران که مظهر عشق الهى و شفقت هستند وجود دارد.
       
      از گفته‌ هاى او به ‌خوبى بر مى‌آید که اعتقاد به تثلیث دارد و تثلیث مسیحیت را با تثلیثى که در میان جمعى از هندو هاست تطبیق
      مى ‌دهد.
       
      او درباره ی ارتباط با کیهان، از انرژى کیهانى سخن مى ‌گوید و مدعى است که قدرت معنوى خویش را از همان انرژى کیهانى گرفته است.
       
      او معتقد است که انسان داراى روحى است و سه بدن دارد: اول: بدن مادى. دوم: بدن أثیرى که متعلق به عالم أثیر است (أثیر همان اتِر است که در واقع وجود خارجى ندارد، فرضیه‌اى است براى توجیه انتقال نور در خلأ. سوم: بدنى که از جنس اندیشه و فکر است. در واقع مجموعه ادعاهایى است که هیچ دلیلى براى اثبات آن وجود ندارد.
       
      او براى ارتباط با مخزن بیکران انرژى کیهانى فنونى دارد که به ‌طور جامع به نام «یوگا» معروف است که در رفتار هاى اخلاقى و انجام فرایض مذهبى و وضعیت بدنى درست براى آرامش و درون ‌نگرى و تمرکز و مراقبه خلاصه مى ‌شود. 
       
       
       
      بعضى معتقدند که اصلاً یوگا ارتباطى با عرفان ندارد هرچند عرفان کاذب باشد چراکه مجموعه دستورات و تمرینات پیچیده و بعضاً بسیار سخت و دشوارى است که آموزش داده مى‌ شود و به اعتقاد آنها فواید متعددى دارد؛ شامل فواید جسمى، عصبى و ذهنى. به همین دلیل بسیارى از کسانى که طرفدار یوگا هستند از یوگا توقعى جز داشتن اندامى متناسب، درمان بعضى از بیمارى ‌ها، کاهش افسردگى، کاهش درد هاى زایمان، لاغر شدن و داشتن صورتى زیبا ندارند.
       
      اگر فرض کنیم این توقعات و انتظارات از ورزش‌ هاى یوگا دست ‌یافتنى باشد این پرسش مطرح مى ‌شود که این امور با عرفان چه ارتباطى دارد؟
       
       
       
       
       
       
      سید هادی محمدی 
       
       
       
      پی نوشت 
       
      منابع در آخرین جلسه ی همین مبحث عنوان خواهد شد 
       
       
       
       
       
      ​​​​
      ارسال پیام خصوصی اشتراک گذاری : | | | | |
      این پست با شماره ۱۴۱۶۷ در تاریخ شنبه ۶ آبان ۱۴۰۲ ۰۴:۵۳ در سایت شعر ناب ثبت گردید
      ۲۲ شاعر این مطلب را خوانده اند

      آذردخت شرقی(آذر دخت)

       ،

      نرگس زند (آرامش)

       ،

      جواد کاظمی نیک

       ،

      آرزو عباسی ( پاییزه)

       ،

      ابوالحسن انصاری (الف رها)

       ،

      سعید صادقی (بینا)

       ،

      جمیله عجم(بانوی واژه ها)

      ،

      افسانه پنام (مولد)

       ،

      رضااشرفی فشی

       ،

      فاطمه بهرامی

       ،

      علی نظری سرمازه

       ،

      عارف افشاری (جاوید الف)

       ،

      محمدرضا آزادبخت

       ،

      سید هادی محمدی

       ،

      مجتبی شفیعی (شاهرخ)

       ،

      احسان فلاح رمضانی

       ،

      محرم علی بکند (فانی)

       ،

      جواد مهدی پور

       ،

      طاهره حسین زاده (کوهواره)

       ،

      اصغر ناظمی

      ،

      مهدی عبدلی حسین آبادی

       ،

      راضیه خضری

      نقد و آموزش

      احمدی زاده(ملحق) احمدی زاده(ملحق)
      ۲۲ ساعت پیش       جمیله عجم(بانوی واژه ها) جمیله عجم(بانوی واژه ها)
      ۵ روز پیش       جمیله عجم(بانوی واژه ها) جمیله عجم(بانوی واژه ها)
      ۵ روز پیش       سید هادی محمدی سید هادی محمدی
      ۵ روز پیش       شاهزاده خانوم شاهزاده خانوم
      ۶ روز پیش       مدیر گرداننده سایت مدیر گرداننده سایت
      ۶ روز پیش       مدیر گرداننده سایت مدیر گرداننده سایت
      ۶ روز پیش

      نظرات

      مشاعره

      ساسان نجفی(سراب)

      هوا باران صدا آرام به گوشم زمزمه عشقی است ای یاران
      محمد رضا خوشرو (مریخ)

      م شادش کنیم یک مقدار عزیزم ااا تو که نیستی خونمون مثل یه قاب خالیه هنوزم جای پاهات روی گلای قالیه
      شهرام بذلی

      ما میانِ شوره زاران از کویری بی رمق ااااا زیرِ احساس از عادت آبِ باران خورده آبم تقدیم به استاد خوشرو مهربان و آزاد اندیش بداهه م
      محمد رضا خوشرو (مریخ)

      ما در این عقرب سرا هر لحظه از سر تا به پا نیش ماران نیش یاران نیش جانان خورده ایم
      ساسان نجفی(سراب)

      می رسد روزی که با جان و دل عشق را در قلب خود ماوا دهیم

      کاربران اشتراک دار

      محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
      کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
      استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
      0