شنبه ۱۳ ارديبهشت
اشعار دفتر شعرِ دلنوشته( شعرآذین) شاعر آزیتا احمدی
|
|
|
|
آدمی جسم وروانش طلبد گر همه – او-
تــوبـه با نــدبه کند،ذکـر مداوم، یا هـــو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در سایه ی عشق مجازی،عشق حق یابد بقا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون نسیمی هرزمان نزدم بیا،مرسی خدا
تا نپویم راه را تا نا کجا ،مرسی خدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدایا به انجیل و تورات و قرآن
به شورت به شعرت و هم شمس ایران
به نورت به صوتت همه عشق و عرفان
ز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
...
دنیای من و ما بشود باغ پر از گل
هرجا شنوی صوت قناری و قراول
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این چرخ دوّارست وآن ** گردان ماهر ساربان
تا حتم خاک وآسمان ** یکرنگ درآغوش جان
لبخند بر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در شرارت، مهربانی یا ندامت، نازنین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در جهانی پرتـنـش ،تزویرو زور
منـزوی،مسرور باشد مستِ نور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به عشــقـت قســم در د لــم زنــد ه با ش
ر هــا یـــم نــکن ،نــور تــا بنــد ه بـا ش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با نازِ شاخ وبرگُ هرس،چون طبیب باش
سانازِسرخ،سوسنِ زردِ نَمد، به ما چه؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دور نزنیم اگــر
صــبر را؛؛
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به دامان سبز فروهر
پر از شور ونور وگوهر
با شکوه بر اوج برج حمل
به تخت می نشانداین مرد عمل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آه در گــل نـه صفـا یی نــه وفا یی چه کــنم
شیوه ای می ک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یلدا
ناخدای کشتی ای
با تارو پودِ نی ونبات وکتان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به چشم ودل نشو عاشق،حذر کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیاب شـــاه فلــــزی تا
لبــــریز کنــد نیمه ی خـــــــالی را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به ساحلم کشاند
رقص کنان...
تا خالی کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
که تَوَهم انعکاسش
سپری ساخت
تا سراب ستاره شدن را
دریای پرتلاطمی ببینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
که بپوشانم
دورتادور قلبــم را
تاباشد هـــر ورودوخروجی
ممنوع.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش نهرگوارای عسل اینجا ،
روان بود
قبل برزخ بهشتی درخ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خیلی وقته که چشاشو بسته(کنایه از بیتفاوتی و بی وجدانی)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل که خواهـــون نارِه..........صِب تا نِماشون بی قراره بی ق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1)خاروجودم توتیای چشم توست...
***
2)بی چِمِــر نیشتِـمِه تِـه بوردِه راه رِه(معنی مازنی به فارسی:ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خارِ وجودم، توتیای چشم توست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل می خواهم های!
از این عالم که فقط
چشم نوش جان می کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دله غمیره ره ،ته پاره هاکن(مازنی)
دل غمگین وپربغض را تو پاره کن(فارسی)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حاصله اَتِه عِمره خــونه دل کـو؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آ غصه برو مه دل هلا جا دارنه!!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قِدرت خِدا رِ بِلارِه،زِمسون وسوز چِله
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دریا به عشق ساحل
به صخره ها می کوبد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ابـــــرخســـــته ازغرّش
گشـــــــود
سایـــــــه ی آرامی بر
جنگل سروی!
ســروها اما
به بهـــ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از الهه ی درون
موج شکنی می طلبم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
داس زدمُ با چیدنِ خرمن، لیره ها بردند چه کنم؟
جان وجامــم تــهیُ ،بهـــره ها بردند چــه کنم؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آی ناخدای سلولهای موّاج در دریای سرخ فام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به دنبال ردپایی
درپس سایه ی سروی
همه وجودچشم شدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلگیرم از روزگاری که
پیرانِ جوان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی شرم از، چشما نِ بازِ ستارگان
تیرِنگاه طلب کارش، بو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دریا تنها یک شب اگر آرام باشد
هزارویک شب در من
می خروشد!
|
|
|
|
|
سیاوش آزاد
به نام یگانه خدای هستی‌بخش
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
ودرود بر
محمدرضا آزادبخت
سیده نسترن طالب زاده
شاهزاده خانوم
ابوالحسن انصاری (الف رها) 
