مشق تلاش

یاودود 

نکن باور که از حرفت انرژی میزند بیرون
تو تلقین میکنی بر خود که همت را برقصانی
چو بلبل گوید ازادم ، قفس آیا شود سوراخ؟
نه وقتی باورت بند است و زندانهای نفسانی
بگو این کاعناتت کو که سف بستند در پیشم ؟
نکن باور که حکمت را تو با فکرت برنجانی
اگر تقدیر بدبختیست ، یک بدبخت شادی باش
شرایط میکند تعقیر ، وقتی خود بجنبانی
من از دیوار پرسیدم ؛ چرا ثابت شدی در پی؟
نمیدانست اما گفت :من مرزم زه حیرانی
من از در امدم آن ور و از دیوار پرسیدم
تلاشم آمد این سو یا فقط باور ؟ نمیدانی؟
و او گفتا امان از دست این اشعار برهانی
و او گفتا امان از دست این اشعار برهانی
دری وا کن به هر سختی اگر داری هدف جونم
نوشتن را رها کن تا نگشتی شاعر جانی

علی برهانی