سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

اعضای آنلاین

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

جمعه 10 فروردين 1403
  • همه پرسي تغيير نظام شاهنشاهي به نظام جمهوري اسلامي ايران، 1358 هـ‌.ش
20 رمضان 1445
  • شب قدر
Friday 29 Mar 2024
    به سکوی پرتاب شهرت و افتخار ،نجابت و اقتدار ... سایت ادبی شعرناب خوش آمدید مقدمتان گلباران🌹🌹

    جمعه ۱۰ فروردين

    من از تاریخ می ترسم!

    شعری از

    سید مقتدی هاشمی پرست

    از دفتر کتاب شعر زندگی نوع شعر نیمائی

    ارسال شده در تاریخ چهارشنبه ۱۲ شهريور ۱۳۹۹ ۱۰:۰۲ شماره ثبت ۸۹۷۱۸
      بازدید : ۴۹۰   |    نظرات : ۲۴

    رنگ شــعــر
    رنگ زمینه
    دفاتر شعر سید مقتدی هاشمی پرست

                                           من از تاریخ می ترسم!
     
    به یادم آید آن روزی ،کلاسِ درسِ تاریخ است ،
     معلم در نظر دارد ز تاریخی سخن گوید ِکه دیگر نیست  حرفِ  کاتبِ دربار،
      سخن از اصلِ موضوع است و  فردی در خفا ،
      دور از سرایِ حکمران در لابلای کاغذی پنهان ،
      به سرداب حقیقت  نکته  یِ مکتوم دیوان را بیان  می سازد  اکنون! ،
       سخن می گوید از قتلی چگونه قاضی الاقضات  به فرمان همایونی ،
        وزیر بی گناهش  را
         به   جرم اعتراضش  در حمایت از حقوقِ مردمِ مظلومِ شهر ی ،
         آن چنان  وارون می سازد،
          واو را فرد خاین، خاطی و کج راه ومفسد، در زمین نامیده و،
                      بد خواه مردم جلوه داده ،
                     در خور معدوم می خواند.
     
                                   ز سوی دیگری،  کم مردمِ  حامی  به رایش ، راضی  اند و  ،
                                  عده ای  نادان  نی اند   آگاه    نه از ظاهر نه ازبنیان ،
                                   به رایش صحه  یِ صایب نهاده ،
                                   متهم را در خور دارِ مجازات  جهان انگاشته از قتل خوشحال اند !.
     
                                  فراوان اند کاتب ها ،حقایق در درون دارند!،
                                   سخن از قتل مردان بزر گی دارد او ،
                                 هر گز  به آن  دوران کسی یارا به اثباتش نبود ه ،
                                  چشم ظاهر جز نگه بر  ظاهر روشن  قیاس دیگری در اختیارش نیست،                    
                                  سخن می گوید از افرادِ تاریخ حقیقت ، گشته وارون در زمان ،
                                 پیچیده در تاب  طنابِ قدرتِ     قدرتمداران  کذایی،
                   سخن می گوید از آنها،
                    اگر در قدرتی بودند گاهی مردمانی،
                    نشد کوشش کنند بر حق مظلومی،چه در ظاهر چه پنهانی،
     
                     ستم هایی که با صاحب ستم ها  عضو پیکر شد،
                    تبه شد زندگیشان گونه ای ،حقی نشد روشن،
                    نفس ،  در سینه ها محبوس  گشت و زندگی سر    شد،
                     به هر حالی  زمان بگذشت ، اوضاع  گاه بد ترشد،                   
                      گهی هم  نور آگاهی به رویِ صفحه یِ تاریخ گوهر شد،
                      حقوقِ   حقه   یِ مظلوم  زپس پرده برون آمد منور شد
                      چه حق هایی که روشن شد ، چه اوضایی مصوّر شد
                      زسوز  ناله یِ تاریج چه دل هایی دگر گون شد ،
                       سخن هایی که وارون شد،
                       زشرمِ این تظلم ها چه رخ هایی که گلگون شد،
     
                        و دنیا دیگر آن دنیایِ پیشین نیست،
                       حقیقت چیست؟خطا از کیست؟
                        خطا در اطلاع از اطلا عات زمان نیست،
                       خطا در انطباقِ حرفِ قانون زمانِ نیست،
                        خطا در طیفِ نادانان و نادانی است،
                        خطا تشخیص اعصار ست و،بنیانی است
     
                         کسانی سال ها پیشند از مردم،
                         که با فکری فرا روشن حقایق در زبان دارند،
                         و ما آن را نمی بیینم،نه چشمم باورش داریم، نه چشم دل بیندیشد،
                         نمی دانیم حقیقت چیست !
                         حقیقت را نمی بینیم، ؟ حقیقت ازپدر داریم، جهانِ ما به پنداریست،
                          بنای باوری داریم که بر مبنای موروثی است ، حقیقت ساده انگاریست ،
                           وتاریخ است می گوید  ، که در طی زمان آگاه می سازد کدامین راستین بود و
                            کدامین ها هنوز هم  پرده یِ اسرارِ خود دارند،
                            قیامت  اوجِ تاریخ است،
                            من از تاریخ می ترسم !، قیامت جایِ خود دارد.!!!
    ۸
    اشتراک گذاری این شعر

    نقدها و نظرات
    عباسعلی استکی(چشمه)
    جمعه ۱۴ شهريور ۱۳۹۹ ۰۸:۴۸
    بسیار زیبا و خوش آهنگ بود
    طولانی خندانک
    سید مقتدی هاشمی پرست
    سید مقتدی هاشمی پرست
    شنبه ۲۲ شهريور ۱۳۹۹ ۱۷:۵۷
    حسن نظر و توجه همیشگی شما جایِ تشکر بسیار دارد.
    ارسال پاسخ
    پنجشنبه ۱۷ تير ۱۴۰۰ ۱۵:۵۲
    خندانک
    ارسال پاسخ
    پنجشنبه ۱۷ تير ۱۴۰۰ ۱۵:۵۲
    خندانک
    آرزو عباسی ( پاییزه)
    پنجشنبه ۱۳ شهريور ۱۳۹۹ ۰۸:۴۴
    درود بر شما
    خندانک خندانک خندانک
    سید مقتدی هاشمی پرست
    سید مقتدی هاشمی پرست
    شنبه ۲۲ شهريور ۱۳۹۹ ۱۷:۵۸
    با سپاس فراوان
    ارسال پاسخ
    پنجشنبه ۱۷ تير ۱۴۰۰ ۱۵:۵۲
    خندانک
    ارسال پاسخ
    محمد باقر انصاری دزفولی
    پنجشنبه ۱۳ شهريور ۱۳۹۹ ۰۹:۲۳
    شورانگیز وزیباسرودی بود
    قلمتان نویسا
    هزاران درود
    موفق باشید
    خندانک خندانک خندانک
    سید مقتدی هاشمی پرست
    سید مقتدی هاشمی پرست
    شنبه ۲۲ شهريور ۱۳۹۹ ۱۸:۰۰
    ازحسن نظر ودقت توجه شما فراوان سپاسگزارم.
    ارسال پاسخ
    پنجشنبه ۱۷ تير ۱۴۰۰ ۱۵:۵۲
    خندانک
    ارسال پاسخ
    شعله(مریم.هزارجریبی)
    پنجشنبه ۱۳ شهريور ۱۳۹۹ ۰۹:۳۵
    درود جناب هاشمی
    زیبا نگاشتید
    چون باقی اثارتان تامل برانگیز بود
    برگ زندگیتان همیشه سبز
    سید مقتدی هاشمی پرست
    سید مقتدی هاشمی پرست
    شنبه ۲۲ شهريور ۱۳۹۹ ۱۸:۰۴
    نظرِ زیبا نگاران وعمیق اندیشان جای تشکر بسیار دارد.
    ارسال پاسخ
    پنجشنبه ۱۷ تير ۱۴۰۰ ۱۵:۵۳
    خندانک
    ارسال پاسخ
    نیما ابراهیمی
    پنجشنبه ۱۳ شهريور ۱۳۹۹ ۱۸:۱۵
    چه قلمی
    چقدر زیبا
    احسنت
    چقدر روان
    نمی توانم یک سطرش را برای نقل قول انتخاب کنم
    کاش این شعر را همه بخوانند
    منتظر بودم جایی قلم از دستتان خارج شود و بند شعرتان را گم کنید که به هیچ وجه این چنین نشد
    قلمی چنین زخمی و روان از روحی بلند نشات می گیرد
    درود بر شما
    کاش این شعر را همه بخوانند
    اصلا همه باید این شعر را بخوانند
    خندانک خندانک خندانک
    سید مقتدی هاشمی پرست
    سید مقتدی هاشمی پرست
    شنبه ۲۲ شهريور ۱۳۹۹ ۱۷:۵۲

    با تشکر از زیبایی برداشت وگفتار قشنگ شما
    شعر زیبا ، گفته یِ اندک بٌود
    راز بسیاری ، درونش حک بٌود
    آنچه در جنگ و جدل، با تازیان
    پارسی را وارهانید ، از زیان
    می توان گفت :شعرهای نغز بود
    با هزاران نکته یِ پر مغز بود
    " مقتدا" امروز هم شعر و کلا م
    قصه یِ کوتاهِ دل هست ، وا لسلام

    ارسال پاسخ
    نیما ابراهیمی
    نیما ابراهیمی
    پنجشنبه ۳ مهر ۱۳۹۹ ۱۳:۴۹
    خندانک خندانک خندانک
    پنجشنبه ۱۷ تير ۱۴۰۰ ۱۵:۵۳
    خندانک
    ارسال پاسخ
    امید کیانی (امید)
    جمعه ۱۴ شهريور ۱۳۹۹ ۲۱:۴۷
    درود وادب جناب هاشمی عزیز
    روزتـــون شــــاد و قلمتون گل افشان
    لایک به این شعر سلیس و پر محتوا

    ━═ঊঈ❁🌺❁ঊঈ═ ‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌

    ‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‍‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎
    سید مقتدی هاشمی پرست
    سید مقتدی هاشمی پرست
    شنبه ۲۲ شهريور ۱۳۹۹ ۱۷:۵۳
    بسیار ممنون از توجه خوب شما
    ارسال پاسخ
    پنجشنبه ۱۷ تير ۱۴۰۰ ۱۵:۵۳
    خندانک
    ارسال پاسخ
    پنجشنبه ۱۷ تير ۱۴۰۰ ۱۵:۵۳
    خندانک
    مهرداد مانا
    شنبه ۱۵ شهريور ۱۳۹۹ ۱۹:۴۴
    سلام
    لایک کردم و گل هم میذارم به شرطی که " است " در خط اول به " بود " تغییر کند
    چون از ماضی صحبت کردید فعل است اشتباهه

    اینم گل خندانک
    سید مقتدی هاشمی پرست
    سید مقتدی هاشمی پرست
    شنبه ۲۲ شهريور ۱۳۹۹ ۱۷:۵۵
    بسیار ممنونمو متشکرم .چشم
    ارسال پاسخ
    پنجشنبه ۱۷ تير ۱۴۰۰ ۱۵:۵۳
    خندانک
    ارسال پاسخ
    تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


    ارسال پیام خصوصی

    نقد و آموزش

    نظرات

    مشاعره

    کاربران اشتراک دار

    محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
    کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
    استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
    0