منو ببخشید اشتباه کردم ..شعر دوستان پدری را اشتباه کپی کردم در شعر قبلی

مثل گل یاس

مثل عطر نسترن

مثل بی قراری شانه هایت

خسته ام از تکرار واژه ها

می تر سم از چشمانت

که برنگ دریا

ومهربان

چشمانت هراس تنهائیم را میگرفت

چندین بهار رفت ونیامدی

دیگر شانه ائی نیست

که بر خاطرهای من

بگرید

یاد شبهای زمستان بخیر

خیس باران میشدی

ولی گوئی در بهار قدم میزنی

پرسه زدنت را زیر پنجره اطاقم

دوست داشتم

که گاهی باانداختن ریگی

خبرم میکردی

در حسرت آنروز ها

صدایت میکنم

که بگوئی دوستت دارم

ولی هرشب در حسرت یک ریگ

پشت پنجره ایستاده ام

تا شاید برگردی