غایب از نـظـر

شوق مرا ببین و هین ، عشق مرا بهانه کن

جامِ می ای به کف بنه ، ساغر جاودانه کن

غرق شراب کـن مـــرا ، تـا ز دیـار غیـرِ تـو

رخت ببندم و سپس محو در این کرانه کن

ای که به پا و سر منم چشم به راه مقدمت

از چه خبر نمی دهی ؟  وعدۀ صادقانه کن

هر شبم از تو جلوه ای رخ بنمود و قِصّه شد

رازِ هزار و یک شبم در دل خود خزانه کن

نالـه به اختـیـار نـی ، قدرتِ انتـظار نـی

اشک امان  نمی دهد ، گریۀ عاشقانه کن

نیست فـراتـر آتـشی ، داغ تـر از خیالِ تو

خامُشی شراره اش ، دیدۀ خون روانه کن