هستی

پس کوچه های خلوت هستی را

دیریست عمر من

با گامهای خسته خود پرسه میزند

اینجا تمام خانه ها به فلاکت نشسته اند

درها به روی پاشنه هانمی چرخند

زنجیر های حلقه به دروازه مرده اند

من خسته پا در هر خانه میرسم

فریاد میزنم

فریاد من که از ته دل موج میزند

میخیزد ازگلو که بریزید به دورها

افسوس در میانه ی این هستی کثیف

گم میشود

چه سود

شاعر گرامی حتما نام و فامیلی خودتان رابه صورت کامل  برای ثبت اشعار تان در سایت شعرناب در پروفایل شخصیتان ذکر نمائید.

با تشکر مدیریت شعرناب