چه کرده ام

چه کرده ام که چنین بی وفا شدی و دورویی؟
دلم به دست تو دادم به شوقِ آنکه نڪـــــــــویی

گهی ز مهر ببخشی هر آنچه بــــــــــد به تو کردم
گهـی ز قهر چنـــــانی ، کِشی ز ماست تو مویی

چو رنجه گردم از احوالِ زارِ خویـــــش بخندی
ز خنده ات چو بخنـــدم ، رود نگـــات به سویی

دروغ گفتی و من دل بر آن دروغ تو بستــــــــم
من آدمم چه کنم ؟ باورم شــــــــــود چو بگویی

اگر اجــــــــــل ز ره آید وز این ســـــرا ببــــــــــرنـــــدم
به وقت صبح قیامت نه بانگِ صـــــور که گویی!

دلیلِ خاستــــــــــنِ من تویی و بی تو نخیــــــــــزم
بدان امیــــــــد که از جان غبارِ غـــــم تو بشویـی

بیــــــــــــــــــــا کمی تو وفا کن که از جفایِ تو جانا
ز دیده اشک چنــــان می رود که آب ز جویــی

سعید علی زاده