حسرت وداع

پشت سرش را نگاهی نکرد و رفت

دلخوش به وعده ای واهی نکرد و رفت

 دامن کشید و بی تفاوت از برم گذشت

 فکری به حال من و بی پناهی  نکرد و رفت

 دلتنگم و برای او شعری سروده ام

حتی نگاهی به آن کاغذ کاهی نکرد و رفت

 دریای ژرف زمانه و خطرهای بیشمار

کاری برای غربت ماهی نکرد و رفت

 عمری به آب و دانه اش عادت کرده بودم و

حتی نوازشی از کفتر چاهی نکرد و رفت

 یکسو مسیر عقل  بود و یکسو مسیر دل

تردید بر سر این دو راهی نکرد ورفت

آزرده و خسته وغمین  بود ز دست ما

نفرین و ناله و آهی نکرد و رفت

 در حسرت وداعش دلم شکسته شد

چیزی نگفت و جز این گناهی نکرد و رفت