ودیعت

اگرچه در خم زلف نگار می نگریم
ولی نه با دل خاکی به یار می نگریم

زمست نرگس چشمش که تا میان و برش
به رد پای خداوندگار می نگریم

ودیعتی که ازل در نهاد ما بنهاد
نگر که در طلبش بی قرار می نگریم

نوای عشق حریفان نوای ساز ریاست
تباهی همه دار و دیار می نگریم

گناه کرده و امّیدوار بر کرمش
نشسته ایم و به فرجام کار می نگریم

به خوابگاه حقیقت بیا و شاهد باش
که نقش خاطره ای ماندگار می نگریم