حرف دل

ممنونم داداش رحیم گل که اسم منو نیز وارد شعرت کردی
رحیم خان گل دوستت دارم برادر گلم به حلاوت و شیرینی شعر

درود بزرگوار
غزلی ناب و زیباست

درود برادرخوبم
غزل خوبی بود
اما مشکلات وزنی اش خیلی زیاددد
باید ویرایش شه

در طوافت بودم امّا نامسلمان خواندی ام

میروم تا در بیابان چلّه ای برپا کنم..................................

باید امشب آن دلِ سنگِ تو را رسوا کنم !
............
سالها از دست مستی سر زدم بر کوه و دشت
باید امشب باده ریزم .شهر را غوغا کنم.

دارم کم کم در صفحه شما غزل گو میشوم
سلام دوست خوبم
ممنون که مینویسی و اینگونه زیبا

ميروم جشني براي داداشم سر پا كنم
گر نيايي زودتر باور بكن دعوا كنم..

زيبا و عاشقانه و كلاسيك ناب و داداش رحيم آفرين

توبه كردم كه دگر مي نخورم در همه عمر
به جز از امشب و فردا شب و شبهاي دگر

کعبه ی عشقم تو بودی ای بت بی مهرِ من

باید امشب آن دلِ سنگِ تو را رسوا کنم !

سروده زیبای است جناب نیکوفر گرانقدر
مرحبا

سلام بر شاعر گرامی
چرا اینقدر مشکل وزن و قافیه ؟ شی + دا دو تا مصوت بلند داره ولی در عطا ع + طا مصوت کوتاه + مصوت بلند شده .
باید دستی به روی شعرتان بکشید .

سلام و درود
حظ بردم از این سروده زیبا و دوست داشتنی
زنده باشید

دوست عزیز و شاعر گرامی جناب نیکوفر مثل همیشه اجازه بدهید تنها از منظر احساس شعر شما را بگویم که چه کرده... حسی خوب و صادقانه و مودبانه... انتقال احساس شما به خواننده روان تر نیز می شود اگر اراده کنید. زیبا بود و درود بر شما

درود بر استاد ادب
مرحبا بر شعرتان بسیار عالی

سلام جناب نیکوفر گرامی
درود بر شما
غزل زیبایی سرودید

درود شاعر گرامی
احسنت
صد البته راهنمایی سرکار خانم طوسی همواره راهگشاست...

بسیار عالی موفق باشی شاعر عزیز

آفرین اما مشکلات شعرتان را چنانکه خانم طوسی گفتند برطرف کنید

پیرو کلام اساتید بزرگوار اشکالات فنی رو برطرف کنید حال واحساسش حرف نداشت
مثل خودمی راه میفتی (البت شما استاد مایی )
درودهاااااااااابرادر گلم

سلام جناب نیکوفر عزیز

زیبا بود
درود برشما

نیافته ام هنوز
دیواری
تا سایه اش را
تکیه دهم...
کج
جوش خورده است
شهری که
دست معمارش شکسته بود !

مسعود احمدی .
درودتان باد جناب نیکوفر عزیز. تاخیرم را ببخشید

........................... .............................
درود همشعر خوبم
زیباااا بود
.......................... .............................
شیخ عبدالسلام بصرى با نسبت دادن كرامت و احوال غیبى به خود، جمعى را فریفته و در اطراف خود جمع كرده بود. براى فریب بیشتر مریدان، روزى در محراب مسجد بصره در حین خواندن نماز ناگهان گفت: كخ كخ ! مردم تعجب كردند.
شیخ گفت: من كه اینجا مشغول نماز بودم ، دیدم سگى داخل كعبه شده، با چخ گفتن، او را از آنجا بیرون كردم تا خانه را آلوده نكند. مریدان خوشحال شدند و آن را از كرامتهاى شیخ دانستند.
یكى از مریدان ، كرامتهاى شیخ را براى زن خود بیان كرد.
آن زن آگاه براى رسوا كردن شیخ قلابى، از طریق شوهرش روزى شیخ و مریدان را به مهمانى دعوت كرد و براى هر یك ظرفى از غذا و بر روى آن مرغى پخته گذاشت اما مرغ شیخ را در زیر غذا پنهان نمود.
شیخ عصبانى شد و گفت : چرا به من اهانت شده و ظرفى بدون مرغ آورده اى ؟
ناگهان آن زن زیرك و آگاه فریاد زد: اى كسى كه از مسجد بصره سگ را در كعبه مشاهده مى كنى ، چگونه جوجه را زیر مشتى برنج نمى بینى!!!؟

درود بزرگوار زیبا بود

سلام.
باور کن در بیشتر ابیات شعر مشکل وزن وجود دارد و سبک شعر را در بعضی ابیات به هم زده اید.
موفق باشید.