عشق..

همیشه به نهایت نمی رسد
که تو از چشمم می افتی
و خودت را
در اتاق
با لبانی از هیچ می بوسی
صورتت را روی تنهایی می کشی
و پوست چروک خورده ات را
به روزگار نشان می دهی
می ترسم
از اینکه تو را
در خلاء ببینم
و تو خودت را نبینی
مرا نبینی
خانه ات را نبینی
و عشق را
آه ..
باور کن
من گم شده ام
و تو هیچ وقت
تکه های مرا پیدا نخواهی کرد
و انگشتت همیشه روی دستگیره خواهد ماند
برای تمام فصل ها... 4/7/1394