غول چراغ جادو

گم می کند خودش را در پیچ و تاب گیسو.
گاهی اسیر چشم است گاهی اسیر ابرو .

وجه شبه ندارد در هیچ نقطه باتو
من مانده ام چگونه مامی پریم بااو

مثل چُغا عریض است.سهل الوصول و کوتاه
تو مثل اشترانکوه . گرینی و دالاهو .

تک ناله ای ضعیف است از دردهای شخصی
گم می شود صدایش در این همه هیاهو .


در روز روی خورشید یک پرده سیاه است
یک ظلمت مداوم .یک شهر بی تکا پو .

تا قطره های اخر. نوشیده از رگ فقر
صدافرین به گرگ و شیروپلنگ و زالو

یک حنجره« نرون »بود در سازهای زشتش
ان عاشق قناری . این قاتل پرستو .

ریحان به دست میرفت تا اخرین خیابان
روزی که در دهانش ماسیده بود «یاهو»

امد به خانه برداشت .هرچیز را دلش خواست.
بایک چراغ و جارو . غول چراغ جادو .

___________________________
بهمن 91-