کوی وفا

از بذر محبت بجز از عشق ثمر نیست
در یاد مرا غیر رفیقان  سفر  نیست
تا  نام  تو  در سینه ما  ریشه  دواند
ما را زهواخواهی غیر از تو حذر نیست
چون شمع اگر شعله کشم در شب فرقت
تا صبح ز خاکستر ما نیز اثر نیست
در شام جدایی دگر از حال نپرسید
زین حال بجز وسوسه مرگ بتر نیست
شب کورم و در وصل تو ای نور هدایت
ما را به رخ ماه رقیبانت نظر نیست
چون وصف گل روی تو گفتیم به مجلس
گفتند بدین حسن ملک باد و بشر نیست
بیماری و زندان و غم ومحنت بی حد
بسیار مدان کاین به ره عشق خطر نیست
مادر چو شود پادشه غم چه تعجب
کاین غم به ره عشق براو غیرشکرنیست
ای روشنی دیده بدان در غم غربت
مارابجزازکوی وفای تو گذر نیست