غزل آسمانه

نـقاشـی می کشد شعـرم، تـو الـوان ِغـزل باشی

به واژه روح می بخـشی، اگر جان ِغـزل باشی

بمـان در بـاد آشفـته ، کـه هــر مـویت قلم سازد

چه سودی می برد صحنه، تو ازآن ِغـزل باشی

به شب ها سرمه می مالی، غمَش زیبا شود شاید

سحر خورشید می پوشی که عنـوان غـزل باشی

تِمَش ابراست و بوم شعر هفتـا رنگ می خواهد

فقط کافـی ست درین لحظه ، باران غـزل باشی

تجـسّـم می کـنم چشـمـت، تخـیّـل می کـنـد دریـا

کـمی عشـوه گری خواهد که تـوفان غـزل باشی

نـفس هایـت تـلنگر زد به مکـتب هـای یخ بسـته

سـراغ سبـک ِ دل رفــتـم! که بنـیان غـزل باشی

نـمـایـشـگاه احساسـَـش جهـانی مـی شـود حتـماً

اگـر در ذهـن ِ مـشـغـولـم ، نگـهـبان غـزل باشی

.

..

\"غزل آسمانه\"

مازیار نظربیگی (م.راهین)

20خرداد90

 تقدیم به کسی که با رنگ های زیبا زندگی ام را نقاشی می کند ..