عجبی نیست که درنزد تو زانو زده باشم

عجبی نیست که درنزد تو زانو زده باشم
جای نارنج به دستان تو چاقو زده باشم
چون شفق سرخ شدی تا که صدایت کردم
چه شود سرخی رخسار که بازو زده باشم
گفتم از گوی رخت چونکه اناری شده است
بین لب ها ملسش را به ترازو زده باشم
روی باران تنت یک غزل از جنبش و جوش
یاد گاری به همه دیده و ابرو زده باشم
ساحلت را غزلی خاطره انگیز شد - آن
ساعتی را که فقط نزد تو پهلو زده باشم