قفس

با اجازه استاد ملک شعرای بهار
******]***************************
من نگویم ک مرا از قفس آزاد کنید...
این قفس ساخته ی دست من است.
میله هایش آمال من است.
حاصل سالها دوری است.
حاصل تنهایی...
من نگویم ک سحر رازش چیست.
یا که داغ شقایق از چیست...
..
..
این قفس زندان نیست.
میله هایش دیوار نیست.
آنرا ساخته ام تا که نبینم رنج این مردم را...
زخمهای تن بی مرهم را...
.
.
من نگویم که مرا از قفس آزاد کنید
قفسم برده به باغی و دلم شاد کنید.