به نام یگانه معلّم هستی که پس از قرنها و قرنها
مردودی بشر در امتحاناتش هنوز که هنوز است
از این شاگرد تنبل و بازیگوش خود قطع امید نکرده :
خـدای ِ خـوب و پاکـم ، به عشـقـت دل اسـیـره
نگـاهی بـر مـن انـداز ، نـزار ایـن دل بمـیـره
هـمـه آیـیـنـه ی تـوست ، زمـیـن و آسـمــونهـا
پـُر از اسـم ِ قـشـنگـت ، تـمـوم ِ کهکـشــونهـا
یـه لحظه نامت از لـب ، مگـه میشه جـدا شـه ؟
مگـه میشه دل ِ مـن ، یـه لحظـه بی خـدا شـه ؟
همـون وقـتی که از گِـل ، منـو می آفـریـدی
با عـشق ومهربـونی ، رو قـلبم دست کشیدی
دلم از اون نـوازش ، هنـوزم گـرم و شـاده
عجـب آرامشی رو ، بـه قـلبـم هـدیه داده
نـسـیـم ِ رحمت ِ تـو، بـه قـلـب ِ مـن وَزیـده
بـجـز مهـر و مـحبّـت ، دلـم از تو چی دیـده ؟
تـویی یکـتا مُـربـّی ، تـویـی پـروردگـارم
به درس ِ زنـدگـانـی ، تـویـی آمـوزگـارم
برام ازصـد تـا مـادر، تـو بیـشتـر مهـربـونی
گـاهی من بچّـه میشـم ، تـو هـم اینـو میـدونی
درسـتـه میـزنـم نِـق ، ازت ایراد میگـیـرم
خودت بهـتر مـیـدونی ، بـدون ِ تـو میـمـیـرم
تـوو دام امتحانات ، مـنـو کـردی اسـیـرم
بهم هی سخت میگیری، میخوای که اوج بگیرم
اگرچه سختیـا هست ، تـوو ایـن دنیـا فـراوون
ولی با تکیه برتـو، میشه هـرسـخـتی آسـوون
هـمـه عـمرم با یـادت ، شـیـریـن مثـل ِ نـَبـاته
تـمــوم ِ مُشـکـلاتـم ، بـه عـشـقـت شُـکــلاته
وجــودم روخـدایـا ، پُـر از نـور و صـفـا کـُن
بـه روی ِ بنده ی خود ، در رحمت رو واکـن
تـووی ِ اوج ِ بـلاهـا ، منـو یـاری بـده زود
نزار تـو امتحانات ، شـاگـردت بشه مـردود
شـکــوفـه تـا تـو هستی کـنـارش ، غـم نـداره
دلـش سـرسـبـزوخـُرّم ، هـمیـشـه چـون بهـاره
" هفته ی بزرگداشت مقام معلّم گرامی باد . "
بعنوان شاگردی ناچیز در مکتب شعر و ادب به سهم
خود عرض ارادت و سپاس فراوان دارم خدمت تمامی
اساتید خوب و ارزشمند و پـرمهـر سایت شعـر ناب
که با شفقت و دلسوزی روشنگر راه شاعران مبتدی
نظیر بنده هستند و با نقدهای سازنده و تذکرات بجا
و خیرخواهانه ی خود ما شاگردان را درشکوفایی زبان
شعرمان یاری می رسانند. با دنیایی عشق و محبّت
دسته گلی تقدیم این خوبان شاگرد نواز. پیشاپیش از
تاخیرم در پاسخگویی به نظرات شما عزیزان همراه و
همدل پوزش خواسته امیدوارم عذر تقصیرم را بپذیرید.