در و دیوار

من اَز در و دیوار، زخم و کینه ای دارم
زخمی نو امّا کینۀ دیرینه ای دارم

 آتش زدند آن خانه را امّا خدا را شکر
زان خانه در کنجِ بغل آیینه ای دارم

 از شعله های پشت آن در چارده قرن است
صد آسمانِ دود را در سینه ای دارم

زخمم زدند و پینه بستم زخمهایم را
بر پشت و بر دل پینه روی پینه ای دارم

 این روزها را می شمارم سالهای سال
آخر در این تقویمِ دل آدینه ای دارم

راز دلم چون لوبیای سحرآمیزی است
کز خاک تا افلاک از آن رازینه ای دارم

 غلامعباس سعیدی