فرياد سكوت 6

بسته گيسوي بلندش چون كمند

قامتش بالا تر از سرو بلند

از نگاه تو شدم در التهاب

فارغم كن از غم و لختي بخند

همچو چشم تو نديدم جام مي

و بسان شهد لب هاي تو قند

دل سپردم گرچه پيران گفته اند

تا مرنجي،بر كسي دل را نبند

من كه با وهم نگاه تو خوشم

كي دهم گوشم به پيران و به پند

در خطرگاه غم سوزان عشق

شوق ديدار تو باشد چون سپند

روح غرق آتش من با تو خوش

وز شكستن در كنارت سربلند

خون ديده همچو مي سر مي كشم

تا نشستي در دل خونين پسند

گر چه در آخر پر پروانه سوخت

خفتگان پيله زين آخر خوشند

هر چه از كوي تو مي آيد نكوست

گر رساند بر دل هامون گزند