حسرت پرواز 18

در دام قفس ها و خيالات پريدن

عمريست نشستيم به اميد رسيدن

افسوس به مرغي كه ز اوج خوش پرواز

كارش شده در دام غم خاك خزيدن

فرياد ز مرداب كه محكوم كوير است

اي واي به ماهي و رخ آب نديدن

سخت است بخوابي به  بيابان و ببيني

خواب خوش بستان و لب گل بگزيدن

داني كه چه غمبار بود در تب عشقي

بنشيني و يك روز دل از يار  بريدن

طوفان حوادث زده در دامن آدم

اي واي به چشمم كه نشسته است به ديدن

در آرزوي ساغري از باده ي پرواز

چون كرم نشستيم به اين پيله تنيدن

اي واي بر آن دل كه به چنگال فريبي

كارش شده جز از طپش عشق طپيدن

بايد به هواي خوش عشق و هوس دوست

با قيمت جان ناز دل از ديده خريدن

پر درد كند ناله ي آزادي بلبل

اندر قفس آهن آدم بشنيدن

 تا يار خوش آوازه خود را به قفس ديد

بنشسته به اين حنجره ي خويش دريدن

آتش زده در دامن شب،نامه ي هامون

در اوج جواني شده قامت به خميدن