حسرت پرواز 5

خرم آن راه كه در سوي خدا خواهد رفت

دولتم را خبرم نيست،چها خواهد رفت

هرگز از حادثه ي مرگ نمي دانم من

كه چه خواهد شد و روحم به كجا خواهد رفت

تا ابد روح من آواره و تنها باشد

به چه علت شده اينجا و چرا خواهد رفت

دم به دم غم به دلم بود و دلم در پي عشق

داد و فرياد كنم تا كه صدا خواهد رفت

همدم آتشم و درك نكردند مرا

شايد انديشه ي من راه خطا خواهد رفت

از هر آن چيز كه دانم و ندانم سوزم

مرغ عقلم ز من خسته فرا خواهد رفت

خوش بود مرگ اگر راه رسيدن باشد

كه پسش جان من از خاك جدا خواهد رفت

هرگز انديشه ي ديروزم و فردايم نيست

روز و شب فرق ندارد كه مرا خواهد رفت

مرغ افتاده به خاكم كه پي پرواز است

يك شب اين خسته دل از جمع شما خواهد رفت

گر چه شادي به دل غمزده ي هامون نيست

خوش بود زانكه رها بود و رها خواهد رفت