احساس من احساسي از جنس بلور است

دلخسته از نامهرباني هاي ايام

در شهر غربت

درخويش مي نالم چكاچك ، نرم و آرام

گويا زمان لج كرده با حس غريبم

من دلشكسته

دل غمين

بي مونس و يار

من بي شكيبم

تنهاي تنها  مانده ام درغربتي سرد

بنشسته روي دامن من  خرمني درد

چشمان احساس غرورم خون گرفته

برخيز مردك

حس مردي را عيان كن  

احساس مادرگونه خود را نهان كن

كي ديده اي مردي بغل  زانوي حسرت

كي ديده اي در چشم مردان

 غير نفرت

اما نه 

اما نه من با اين قبيله در نبردم

احساس مادرگونه دارم ، تا كه مَردم 

احساس  اداركم خدايا ،  جنس ياس است  

در سينه ام  جاي غرورم ، التماس است

احساس من احساسي از جنس بلور است

در سينه ام رنگ محبت، رنگ نور است

مي گريم از نامردمي هاي زمانه

هيهات هيهات

مي گريم از هجران دلداري يگانه

تنهاي تنها مانده ام

تنهاي تنها

مي گريم و سرشارم از حسي بهاري

مي گريم از غربت

زفرط بيقراري

اي همدم شبهاي من

اي عشق اي عشق

بازم نمي آيي به ديدارم ، قناري ؟