مکن ترکم

زلال عروضی قافیه دار پیوسته

.

صدای خسته ی تارم

چو بلبل در گلو من هم شرر دارم

ولی قطعه نموده رگ رگم را ظلم و استبداد

هزاران زخم ناسور خورده گیتـارم

نیم خاموش هوشیارم

.

تو هم شور و شرر داری؟

تو آیـا مثل من مایل بـه دیـداری؟

بیـا که از غمت این دل شده بیمار ای دلبر

تو که از درد و رنج من خبر داری

مکن ترکم ز ناداری