افسوس

تو بچگی ، حوضای خونه هامون

بهونه بود برای شادیامون

ماهی های قرمز بی صدامون

شدن شریک شور بازیامون

چیزی واسه ، قصه و غم نداشتیم

کاری به جز خنده رو لب نداشتیم

اگر می شد غصه روی دلامون

یه شب می شستیم ، لب حوضچه هامون

اما چه زود خنده ها پر پر شدن

به جای شادی ، غصه ها سر شدن

تموم ماهیا دیگه جمع شدن

شریک بازیای ما ، کم شدن

دلم گرفته از همه آدما

چرا شدیم عاشق این لحظه ها ؟

چرا باید جدا شیم از ماهیا ؟

چرا باید تنها بشن مادرا ؟

چی شد چرا حوضی دیگه نداریم ؟

آینه و قران و دعا نداریم

چرا شبا قصه و شعر نداریم ؟

چیزی واسه یا کریما نداریم

زندگیمون رگبارای بهارین

یه لحظه خوش یه لحظه ناسپاسین

کاشکی می شد دستای پینه بسته

بازم بیان تو این شبای خسته

تا باز بگن به قلبای شکسته

یاکریم تشنه ، رو بوم نشسته