جانماز صحبت

تقدیم به روح برادرِ عزیزِ سفرکرده ام ،که این سفر تنها رفت

جانماز صحبت

باورندارم رفته ای دیگر نمی بینم  ترا

درحسرت دیدار تو ، افتاده ام اینک زپا

فریاد حزن دوری ات درگوش چشمم پر شده

خط جدایی می دود  بر صفحه دیدار ما

از التهاب رفتنت ، سجاده ات  درغم نشست

گلبانگ  لاهوتی سحر، دیگر نمی خوانی چرا

صحرای  سبز سجده ات خشکیده  گشت و پر عطش

دارد کویری می شود در قحط سال آب ها

تا جانماز صحبتت برچیده  شد از پیش ما

از ازدحام درد خود درخود شکستم بی صدا

آینه مهر و صفا از دیده پنهان گشته ای

قطعا ندارد زندگی  بی گفتِ تو دیگر صفا