روي مه ارباب(تقديم به امام حسين ع)

برگلوخنجربه جای آب شد

خون بر روی مه ارباب شد

چشم خیمه دید خون روی او

دیدسرخی  لب و ابروی او

آسمان افتاده بر روی زمین

تا فتاده سر بر روی  زمین

در دل صحرا تنش عریان شد

دست در دستان ساربان شد

ساربان بردست او خنجر کشید

تیغ برانگشت و انگشتر کشید

ذولجناح هم غربتت احساس کرد

لحظه ای یاد عمو عباس کرد

ذوالجناح دانست اگر عباس بود

پیکر تو دور از خناس بود

اما سقایت جدا افتاده است

بی علم و دست زپاافتاده است

سرجداشدپیکرت بی سر شده

چشمهای خیمه هایت تر شده