روزگار سرد

در اين روزگار سرد دلم هوس آغوشي نموده است

كه مرا در بر گيرد و گرماي تنش آرامش بخش روح و جانم شود
و چه خوش است تو را در آغوش كشيدن و شميمت را حس كردن
تويي كه در خاطرم ماندي و زوال ناپذيري
و من در حسرت ديدار تو ماندم و هنوز گرمي صحبتهاي دلنشينت در خاطرم هست
كه دو لبانت را به هم مي زدي و مي گفتي
دوستت دارم........
اما حيف كه اين وصال به سرانجام نرسيد و سرد گشت
به اميد رويت روي ماهت