تمام چهار فصل زندگی ام

1-من از نهایت شب حرفی نخواهم زد

و نه از نهایت تاریکی

من از نهایت همین روزها حرف می زنم

روزهای تاریکی که

پرده ای فکنده اند از غمی مه آلود

بر قلب روشنم....



2-چشم هایم را به باور خویش

باور مکن!

برق چشمان من

از درخشش شادی ها نبود

مرواریدی بود که جرئت لغزش

روی گونه هایم را نداشت!



3-دلم می خواهد تا بهار بدوم

تمام چهار فصل زندگی را...