مستأجر بهار

خوشا به حال پرنده

خوشا به حال پرنده، خوشا به حال درخت

خوشا به حال پرنده، پرنده ی خوشبخت

پرنده خانه به دوش بهار هر سال است

و شانه های درخت

ستون خانه ی اوست

و آسمان هر سال

تمام وسعت بی انتهای آبی را

به رایگان دربست

می کند تمدید

و او هر ماه

چو آب شرم به روی زمین نمی افتد

خوشا به حال پرنده، خوشا به حال درخت

بدا به مردم این شهر مردم این شهر

که خانه بر دوشند

و شانه های تکیده - ستون خانه شان-

به ساقه های علف های هرز می مانند

که زیر پای درختان سبز مفروشند

و قلوه کن شده از ریشه، پرتب و پرتاب

همیشه با تب و تاب و تبر  هم آغوشند

که شانه های ستبر ترا وجین کرده است؟

که این چنین کرده است؟

دوباره باز سر ماه می رسد از راه

زمین! به پای تو افتاده ام دهن بگشا