غزل گردیده ای در کام تلخم !

تو را در اوج و بـــالا می نویسم

عمیق از جنس دریـا می نویسم

"غزل"گردیده ای در کام تلخم

به شیرینی رویـــــا می نویسم

رها می گردم از غوغــــای فرداا

"مسمط" را به  دنیا می نویسم

زِ باران و شمیم صبحـــگاهی

"رباعی"های رعــنا می نویسم

به نرمی "مثنوی"ها می تـراود

چو سختی های فردا می نویسم

تو هم در سادگی غرقی چرا من

"سپیدم"را به غوغا می نویسم؟

اگر دستت رسد، دستـم نگیری

"قصیده" های تنـها می نویسم

وگر در باغ دل پژمـــرده گردی

تو را از " نــو"سراپـا می نویسم