بنچاق كهنه ي ايل

باید
همه ی این راه رفته را
بر گردم.
به گمانم چیزی؛
چیزی شبیه سادگی لهجه ام را
در هفت ماهگی ایما و اشاره
جا گذاشته ام.
چه سود!
هی آه می کشم و
آب در هاون می کوبم.
باید تمام حوالی آن سالهای دور و دراز را
زیرو رو کنم و
بُنچاق کهنه ی ایلم را
از این موریانه های خوش نشین تازه رسیده
باز ستانم.
که من
میراث دار قومی عریان تر از
بیشه های خالی از هیبتم.
ها هیوا!
این روزها بیشه ی شُغالان را
هیبتی نیست.
ومن بیهوده خواب این دقیقه ها را
بر هم زده ام.

اصطلاحات:
۱.بُنچاق:یعنی سند-مدرک- برگه ی مالکیت
۲.خوش نشین:کسی که در دیاری دور از سرزمین خودش در جایی دیگر زندگی کند.

سروده شده در:خوزستان-ایذه
دوشنبه۱۵/۶/۸۹
ساعت۷:۳۴دقیقه ی غروب