غنچه ی پژمرده

مرا دنبال کنید

رنگ شــعــر

رنگ زمینه

دفاتر شعر کامیار کریمی

آخرین اشعار ناب کامیار کریمی

ترن آهسته مـیغرید و مـیبرد نگاه حسرت آلودی به همراه سرشکی موج زد در نرگسی مست بیامـد بر لـبی از ســینه ای آه خداحافظ لبی میگفت و انـگار که روحـی با تنی بدرود میکرد دگرسو در افق با کوه،خورشید وداعی تلخ و خون آلود میکرد چراغِ آفتاب آهسته میبرد جهان در پیش چشمش تار میشد غریوِ جانگدازِ هجرتِ عشق به گوش و در سرش تکرار میشد بدن لـرزان و پایش سست امّــا دوان شد با تمام جان به سویش توانش چون شد آخر نقش بر آب امـــیدش نا امـــید از آرزویـش نوایی ناله وار آهسته میگفت: که دیگر روزگار عاشقی مُـرد بهـار آرزو او بود چـون رفـت شکفته غنچه ی امید پژمـرد !

۰

شاعر درخواست نقد دارد