این یه تقدیمی هست به تمام شاعرای گل شعرناب به علت طولانی بودن به دو قسمت تقسیمش کردم......:
بند1:
حرفای ناب ، باید بشنوی ، از آدمای خاص
هرچقدر خنجر خوردن ، نوشتن باز
پیاده کردن رو کاغذ ، تموم حرفاشون
حتی اگه نبود کسی ، جز خداشون
میخوام بریزم جلوت ، واژه ها
بگیم از اونایی که نشستن ، پای ِ صدام
با این که خش داشت
با این که شعرام ، فاز غم داشت
تو مثل اونا باش
مقاوم ، توی بوران باش
مثل ملحق ، همیشه باش پای کار
صبور باش ، نپر پایین از ، پشت بام
مثل پدر بکن ، طوفان به پا
تنهایی ، با غمها بساز
مثل نوری باش ، بازی و نباز
مهرش تو آفتاب ،هست سایبان
ضربت سبب شد ، بهشون میگن بی دل
یه کمی دقت کنی ،خالین ، از کینه
دور (میدون هروی )، یه زره چرخ بزنی!(میدونی در محله مجیدیه تهران)
میبینی پر امیده ، خالی از در به دری
بیخود نیس بهش میگن استاد بیلوردی
وقتی تو مسابقه است ، فکر نکن بازی ُ بردی
تو شب تاریک ، میبینی روزنه
ستاره آسمان ، همیشه روشنه
اینجا یکی هست ، بهش میگن آسمان
راهنماست اگه گم کردی ، راه راست
اون رفیقمون که ، اومده تازه تو جمعمون
ملکه زمان هست ، خیلی مهربون
صد سالم ، بیارین دووم
ساکته ، نمیگه از قلب کبود
تو شعراش هست ، فریاد خاموش
اشتباه نکن ، اون نمیشه خاموش
تو جهنم یکی ، میفروشه یخ
میجنگه ، دقیقا مثل یه مرد
یکی ایستاده ، با عزم راسخ
برا همین ، تو دل ما جاشه
ادامه دارد...........
فانوس