پیراهن موسی

چه شد که دگر  بار ز پیر هن مو سی  قبا نمی کنی
به اشک  خدا  بوسه می زنی درد فغرا را  دوا نمی کنی 

ز دیده  گر  خون ببار دت جای اشک عجب مدان
ز خاک  کشته گان چرا  سجده و دعا نمی کنی 
لاله ها را به  جامه خاک کشیدن از قضامدان
   به خون خفتن ّنسرین را چرا مدا وا نمی  کنی
سری به کلبه فقر و  خیمه یتیمان  ز کرم چرا
زان سوخته  گان سایه ات نگا به گدا نمی کنی 
خون  گل به  کام  شمشیر رود چون  جوی
چرا نگاهی به سیل دل شکستگان بی بنا نمی کنی
هر چه می گزرد زمان ما  نشان  زجور می اید 
چرا به سان روز به   زمان خود  راز بر ملا  نمی کنی
خون بلبل دشت  به درخت برز  خواهد رسید 
چرا نسار مکتب شرف بند گان  خدا نمی کنی
شهر ز تاریکی رنگ بوی غربت گرفت 
چرا ز نشان سواب رفع این عزا  نمی کنی
دلها همه  زنگال  غم گرفت و ساییه مرگ 
چرا با طبیبان  مرگ را به وصل دوا نمی  کنیر
سر تعظیم  گل به در گه خدا بود همه وقت
چرا برای خدا شاکری احل تتقوا نمی کنی