مرگ زندگی

با تو از کی
بگویم! 

ز عشقی نافرجام

در بن بست 
زندگی
در این راه دشوار 
همچنان عکاس
هنر ناشناخته تو
هستم؟ 
تو که باشی این درخت پیر
هنوز قلبی از هیاوی جنگ را
دارد.. 
هنوز نامه ها دارم که برایتان بنویسم
یا بخوانم 
تو که شبانه گاه
به بالین من میایی
و برایم لالایی
همیشگی مادرام را میخوانی
تو که هستی این تازیانه مرگ برای
جز چند سخن ناگفته هیچ نیست
تو که باشی 
خدا برایم پدر
وتو برایم مادر میشوی
ای مادر
کجایی
که در این سرزمین غریب پسرت را
زنده زنده محکوم کردند

به زندگی نه مرگ!