چندشعربهارانه از:خالدبایزیدی(دلیر)
بهارکه می آید
من!
پیرمی شوم و
بهارجوان
این پیر
درآغوش این جوان
چنان جوان می شود
همچون گل دربهاران
.............................................................
بهارکه می آید
به چشمان سبزت می اندیشم
که چشمان اینهمه سبزرا
ازکدامین گل بهار
به وام گرفته ای !
..........................................................
اشک های ماهی
درتنگ بلورین آب
جاری است
وسال نو
درنگاه اشک آلودش
تحویل می شود؟!
.............................................................
بهار!
غرق درشکوفه هاست
ومن سرشارازنغمه ی بلبل
درآوای سپیده دم
.............................................................
بهار
نگاه کودکی ست
که همیشه سبز
به جهان هستی می اندیشد
............................................................
بوسه هایت
طعم میوه های نوبرانه ست
به بهار
آیا؟
رسیده ایم ؟!
...........................................................
تکه ابری
برروی تخته سنگی
صورت اش را
اصلاح می کرد
که بهارآمد و
ازگونه های صاف اش
بوسه ای ربود
..............................................................