پست های وبلاگ

متن هایی در مورد ماه رمضان

 

ستایش مخصوص خداوندی است که بر ما، با هدایت به شاهراه ستایشش، منت نهاد و ما را اهل ستایش قرار داد که از سپاس گزاران احسان او باشیم …

و سپاس خداوند را که دین آسمانی اسلام را برای ما مختص ساخت تا در سایه سار آن، به سر منزل سعادت و خرسندی اش روان گردیم …

و حمد بی حد و ثنای بی عدد، خدای احد را که ماه خود، ماه اسلام، تزکیه و تصفیه و نزول کتاب وحی- رمضان - را یکی از راه های احسان بر بندگان قرار داد.

دگر بار در گردونه زمان و در چرخه منظم هستی که جلوه ای از جلوات حی ذات و آیه ای از آیات خداوند است، به رمضان رسیده ایم…

موسم رحمت و تجلی حقیقت،

نزول برکت،

شهر تطهیر قلب و

پرگشودن به جانب رب و ماه بی اعتنایی به عالم سفلی و صعود به جهان والا،

ماه مردم و بیدار شدن و بیدار کردن مردم.

فصل آگاه کردن آنها که نمی دانند و تذکر به آنها که می دانند، شهر برانگیختن آنها که نشسته اند و بازگرداندن آنها که برگشته اند و هنگامه ی نیرو دادن به فریادی که درحال نشستن است و زمان کمک به پرنده ای که در حال سقوط.

با حلول ماه رمضان، دعوت همگانی برای بسیج مومنان به شرکت در مهمانی خدا و بر سر سفره های بی منتهای نعمت خداوند، پرتوهای پاکت کننده روح بخش اسلامی، اعلام می گردد و مومنان واقعی زنجیرهای بردگی و اسارت را با کثرت استغفار و بلند کردن دستان به نیایش و سجده های خالصانه پاره می کنند و می آموزند که رفاه مادی و آسایش زندگی و بهره مندی از مواهب طبیعت و امیال نفسانی، هدف والای الهی و انسانی نیست، بلکه وسیله ای برای تعالی و تکامل انسانی و رسیدن به قله های رفیع انسانیت است.

در این ماه مرغ باغ ملکوت که اسیر جسم آدمیان است، چند صباحی در زندان را گسسته و پرده های جهل و ظلمت جسم را پاره و برای طواف در عالم بالا، بال می گشاید و لباس ترک تعلق به تن می کند.

 

 

 

 

رمضان ماه مهمانی بزرگ الهی است که در آن  دروازه های مهمان سرای بزرگ الهی گشوده می شود و شمیم دل نواز عطر بهشت ربانی، مشام جان های عشاق را می نوازد و سرود و عشق وصل را در دل عاشقان می انگیزد.

رمضان ماه نزول رحمت و فرود عزت و عروج عبادت و صعود طاعت و سپر محکم خداوند است که همگان را از عذاب اخری مصون و محفوظ می دارد.

رمضان از دیرباز در ادبیات فارسی و شعر شاعران فارسی گوی جایگاه ویژه و ممتاز دارد، به گونه ای که از گذشته ی بسیار دور شاعران فارسی زبان، حلول هلال شهر صیام را به مخاطبان خود تبریک و شادباش می گفته اند و رعایت حرمت این ماه را به مخاطبان و ممدوحان خود گوشزد نموده اند، به گونه ای که شاید بتوان یکی از خصوصیات برجسته شعر فارسی را «رمضان ستایی» دانست.

 

در این ماه، حضرت دوست از بندگان خود می خواهد با تلاش و ستیزی همیشگی به یاری ایمان، تمایلات و خواهش های سرکش نفس را مهار کنند و خویشتن را از آلودگی ها و ناپاکی های خور و خواب و خشم و شهوت و از پلیدی های گناهان بر کنار زده و خالصانه و صادقانه با انجام تعهدات و وظایف انسانی- اسلامی خویش بر مرکب راهوار ایام به سوی لقاءالله طی مسیر نمایند.

 

 

 

منبع: تبیان