سوختیم

سوختیم در این مهلکه هرچند کسی آب نشد
 ای زندگی این بَطنِ پر از خونِ توسیراب نشد؟
چَشم من تا سحر از شدت غم خواب نرفت
یک‌ دم آن چشم تبهکار تو بیخواب نشد؟
به چه جرمی تو مرا هین نفس اجبار کنی؟
من که عمری سخنم جز گفتن انکار نشد!
مانده ام در پس این ظلم و جگر پارگیم
گرچه این خانه مرا محرم اسرار نشد
مانده ای گوش کنی صحبت آزادگیم؟
خواستم داد شوم گرچه به اجبار نشد
شعله افتاد میان باغ ولی صاحبِ باغ
دیرگاهیست که خوابیده و بیدار نشد!!
✍🏻فاطمه محمدی