میشود که عاشق ماند

تا نگاهم به چشم تو افتاد

گوییا من ، درون من جان داد

همه ی من بدون شک شد تو

تو شدی من ، چه در همه ابعاد

سِحر چشم تو می کِشد من را

می بَرد تا به هرچه بادا باد

اختیارم ربوده ای از کف

همچو برگی معلقم در باد

همچو برگی که گیج و سرگردان

عاقبت پیش پای تو افتاد

مرده بودم نه در عدم بودم

من از عشق تو گشته ام ایجاد

هان ؛ چگونه ؟ چطور ؟ آیا من

می توانم برم تو را از یاد

در دلم غصه ایست همچون کوه

بر لبم شَروه ای است از بیداد

میشود همچو قیس مجنون شد ؟

میشود که به جان کوه افتاد ؟

نه ! ولی میشود که عاشق ماند

نام آن عشق هرچه خواهد باد!

آرزو اینکه نشنوم هرگز

تیشه از دست کوهکن افتاد!

مشکوة

11/11/91