دوآلیسم

آن مردِ عابدی  که شبها ذکر میگفت:

هر روز درس قناعت  به مردم میداد

و  شبها برای  احتیاج  مسکینان

یک پیاله آب ،  کیسه ای گندم میداد

او در این خانه همسری زیبا میداشت

دختری زرین  موی ، پسری بازیگوش

هر بار  در جیب خود سکه ای می یافت

میخرید یک نان وگوشت تازه خرگوش

چند سالی زندگی روال خود را داشت

تا که روزی باز همسری دیگر خواست

آن صنم   برای  ازدواج   تکراری

با جدایی همسر ، بستری دیگر خواست

او که روزی در شهر زاهد و عاقل بود

ناگهان تصمیمی در فراقش پیدا شد

دشنه را برداشت و خانه را درخون کرد

تا به  آنروز  عابد بود ،  قاتلی  شیدا  شد

آری آدمی معصوم ،  گر نباشد  امیال

شخصیت درذات و خوب و بد شد پنهان

در   ( دوآلیسم )  آدمیت مجهول   ماند

گر تو عابد خواهی باش یا که نه بی ایمان.