آقا! به دل نگیر، اگر بی وفاشدم

در قالب ابتکاری سه باغ(سه گلشن):

«آقا! به دل نگیر اگر بی¬وفا شدم
        یا یک ـ دو روز، از گل یادت جدا شدم»

جایی نمی¬رود دل شیدا. کجا رود؟
        این دستِ دوست بسته سراپا، کجا رود؟

بستی مرا به خاطره¬ی بوی زلف خود
        این مستِ مستِ مستِ تو  تنها کجا رود؟

پروانه و طراوت پرواز و دشت گل
        از التفاتِ گلشنِ زیبا کجا رود؟

پردیس نیست خوب¬تر از آستان تان
        چشمم از این حریم مصفّا کجا رود؟

چشمم به خوشه¬های تماشا نمی¬رسد
        بی¬توشه از کنارِ تماشا کجا رود؟

ای مهربان به زائرزارت! عنایتی
        بیچاره، ناامید از این جا کجا رود؟

«جایی نمی¬روم. به تو وابسته، جان من
        از آن گلِ است کوزه¬ی عاشق¬نشان من

دست نوازشی به سر خسته¬ام بکش
        قربان مهربانی تو، مهربان من!»

از کتاب تا کهکشان ها- نوشته ی محمدعلی رضاپور
(قالب سه باغ: قالبی ترکیبی دارای سه قسمت به این صورت:
1- آغازگر ویا عنوان که قسمت کوتاهی است و از جمله یک بیت همقافیه را در بر می گیرد.
2- متن اصلی که قسمت اصلی شعر را در بر گرفته، قافیه بندی اش به شکل غزل یا قطعه می تواند باشد.
3- پایانبخش که قسمت کوتاه پایانی شعر و به شکل دوبیتی یا غیر از آن است.)