بنام نگارگرعشق..................
...................................................................
(مَنم، که شُهره ی شهرم، به عشق وَرزیدن)
(مَنم،کـــه دیـــــده نیــــــــالوده ام، به بَددیدن)
...................................................................
مَنم ،که شُهره ی شهرم، به خود پَرستیدن
مَنم،کـــه کرده ام عادت، به چشمِ بَـد دیدن
من آدمَم به مَثــــل، اشــرفم به مخلوقــات
که گشته شـــیوه ی من، ازخـــدا نترسیدن
بــه غیرِ کسبِ درآمَـد، بـه هـر طـریقی شُد
بـه هـر رَهی کـه رَوی، بیخودیست پیمودن
بـه پیـرِ میــکده گفتــم، چـو وَعــظ بنـــمایی
صـواب پَــرده دَری دان، نـــه راز پـوشـــیدن
بــه غیـــرِ دستِ توانگـــر، مَبـوس وپایش را
جُـــزین اگـــر بنــــمایـی، خطاست بوسیدن
بــه یـادِ اشــکِ یتیـــمی ، زِدَردِ بـی مهــری
خوشست جمــعِ رفیــقان و، بـــاده نوشیدن
بــه بَزمِ بی هُنــران، خوش بُوَدشبی تاصبح
گــرفتــه دستِ نگـــــاری و،مست رقصیدن
ملامَتـــم مَنـــما، بــی وَفـــا چـــرا خوانیــم؟
مَکُن، کــه کــرده ام عادت، بــه زود رنجیدن
مُــرادِ این دلِ (دیوانــه) را،تو دانــی چیست
جــهان گُلـــی شودو، من فقط به گُل چیدن
...............................................................
اردیبشتِ 3 5 (دیوانه)
درود بر استادخوبم
بسیارزیبا بود
احسنت