سرو گل اندام من

سرو ناز همه و سرو گل اندام منی
من نه بهرام، که گورم و تو بهرام منی

نازنین این همه تمثیل نگو باد هواست
از چه رو پس تو بگو در پی اعدام منی

کافر اجنبی هم رحم و مروت دارد
بی مروت تو که نزدیکی از اقوام منی

صنما پادشهی، گیسوی تو لشکر کفر
در پی دشمنی و غارت اسلام منی

من ز خود بی خودم و عشق بود عذر مرا
غافل از عاقبت خویش و تو فرجام منی

ترک آن باغ گل و چه چه بلبل کردم
چون قناریِ من و جنت گلفام منی

هوس باده و بت کردم و غافل ز بهشت
برسان جام و پیاله که تو خیام منی

عبادی اَهِلی