درود بر عشق، تفو بر حسادت

درود بر عشق، تفو بر حسادت

در حیرتم
همه از عشق
سخن می گویند
اما
جز تنفر نمی بارند
حسادت
خوره ی عشق است
زیرا فقط کینه را
در قلب جوانه می رویاند
و خشم ِ بی مقدار را
دندان می ساید
باید فرار کرد
و دور شد
از این حسادت ِ کور
تا جویده نشویم
در کینه ای از خشم ِ کورتر
پس بی هیچ درنگی
باید و باید
با شتاب به سوی مهربانی
خیز برداریم
تا جوانه ی عشق زلال
قد بکشد در دلها، چون نهال
و قامت راست کند
درخت عشق را، سرو وار
از یاد نبریم
که شادی و شادمانی
همیشه پنچره ی مهربانی را می گشایند
و نسیم عشق را
در دلها می نشانند

احمد پناهنده ( الف. لبخند لنگرودی )