مـــن هــمی درگیــــــر دردت تو همـــــی درگیر لــذت
من همی درگیر عشـــــق و تو همی درگــــیر شـــهوت
من همی اشکم به مژگان ، که بـــریـزم همچــــو باران
تو همـــانی که نمانی و دهــــی هــــم ســــــر به منـت
زدی از هر کس که عیشی ، زدی از جانم هــم آتــــش
تو کــمی کز کم نداری، کم کمی از حجـــب و عفــــت
شب و من از غم هق هق، من و دل بر هـمه لایــــق
تـو همان نـــادیده عاشـــق، تو همان تشنــــه ی ثروت
علت از گر هم کـــدامین شد همان یارم کـــــــه دیرین
که او برده ز من دیــــــــن تو هـمان تشنــه ی قـدرت
من عاشق بر رها هــــم، کرده از عالـــم جــدا هـــــم
خـــود رسانی به کجا هم، از در این همه شـــــــهرت
برِ مــــا دیـــدن نیایــــــی، بـــر دل از غم نگشــــایی
تو همــــــانی که همانی، تو همـــان من کرده خـــفت
شادیــا گر مـــن که دارم، کیــــن شده این همــه زارم
همه شب گریـــه که کارم، تو به کجا بری چه کـارت
بیــــت آخر هم بگویـــم، این شـــنو از دل داغـــــــم
بر بگردی تو که روزی، با چه عشق و روی زردت