دوباره کفشهایم را به پا کردم

دوباره کفشهایم را به پاکردم

نگفتم؟

شاعرا روزی به شَهرت باز میگردم

دوباره فندکی

پک های پی در پی به سیگاری

که دود دل ازآن در خانه می پیچد!

رسیدم کفش هایم را به پاکردم

چه بی طاقت شده این دل!

ولی کفشم شده اندازۀ پاهای سنگینم

 بیا دستم !

 قلم برداروُاز ِ جانم به چین دردی

 که آشوب دلم دردانۀ ذهن پریشانم شده امشب

دوباره جای خواب آب است در مینای چشمانم

نه گفتم شب بس است ساقی کمی هم روز میخواهم

واینهم روز من ،از شام من تاریکتر آمد

دوباره می بریز

 انگار باز هم رنج  می خواهم

 منم آن دخترتنها

 به کنجی در بلورین شهر شادیها

بیا هم ساز من،آواز خوان شعر های من

 که اینجا میزبان خوب غمها می کشد تصویر